Zdjęcia z pielgrzymki do Jarosławia, Radecznicy i Janowa Lubelskiego która odbyła się w sobotę 5 września 2015 roku.
Jarosław:
Bazylika Mniejsza Matki Boskiej Bolesnej w Jarosławiu z pięknie zdobionym ołtarzem z którym wiąże się legenda o cudownym pojawieniu się na polnej gruszy wizerunku Piety.
Jarosław był wtedy małym miastem mieszczącym się w obrębie murów miejskich.
Trzy drogi, biegnące na północ, południe i zachód otwierały go na ówczesny świat.
Przy jednej z tych dróg, biegnącej w kierunku Krakowa, w sporej odległości od miasta, 20 sierpnia 1381 grupa pasterzy znalazła figurę Matki Boskiej trzymającej na rękach ciało zmarłego Chrystusa. Prosta figura wykonana przez nieznanego autora z drewna polnej gruszy zadziwiła pasterzy.
Nie zastanawiając się długo zabrali ją i przenieśli do kościoła parafialnego w Jarosławiu.
Jednak – jak podaje tradycja – w nocy, ku zdumieniu wszystkich, figura powróciła na miejsce skąd zabrali ją pasterze.
Dla wszystkich był to znak, że tam ma pozostać.
Na "wzgórzu pobożności" – jak nazwano to miejsce – zbudowano drewnianą kapliczkę, w której umieszczono figurę Matki Bożej, zapewne już wówczas nazwanej Bolesną.
Stała się ona celem licznych pielgrzymek, według tradycji modliła się tu m.in. królowa Jadwiga przed bitwą pod Stubnem w 1387.
Liczni pielgrzymi mieli doświadczać tutaj wielu cudów zdziałanych przez wstawiennictwo Matki Bożej
Następnie zwiedzany był Klasztor Benedyktynek.
Obecnie funkcjonuje jako Diecezjalny Dom Rekolekcyjny, służąc odnowie i pogłębianiu życia duchowego. Natomiast siostry użytkują mniejszą część obszaru – budynek byłego żeńskiego internatu postawiony w latach 50-tych ubiegłego wieku zaadoptowany na klasztor, budynek przybramny, budynek gościnny tzw. dewotek, budynek byłej kapelanówki, trzy baszty oraz część ogrodu. W 1995 r. utworzony został w Jarosławiu Przeorat Zależny przemyskiego Opactwa Sióstr Benedyktynek. Wysiłkiem wielu dobroczyńców i ludzi dobrej woli, a także różnych instytucji prowadzone są prace remontowe i konserwatorskie przywracające budynkom dawne piękno.
Radecznica:
Sanktuarium św Antoniego Padewskiego Ojcowie Bernardyni
Historia objawień rozpoczyna się 8 maja 1664 roku. To właśnie wtedy w malowniczej scenerii Roztocza, pośród pięknych krajobrazów, po raz pierwszy w historii Polski objawił się św. Antoni. Ukazał się on na Łysej Górze, u stóp której leży wieś Radecznica. Świętego ujrzał ubogi jej mieszkaniec, trudniący się tkactwem Szymon. Historyczne źródła i tradycyjne przekazy zgodnie utrzymują, iż Szymon Tkacz (tak będzie on później nazywany) otrzymał łaskę rozmowy ze świętym. W kilku objawieniach św. Antoni wyrażał życzenie, aby na Łysej Górze powstała świątynia. Święty zapewniał, że gromadzący się tutaj jego czciciele otrzymają od Boga liczne łaski. U stóp góry, przy źródłach wodnych objawienia się powtórzyły. Tradycja podaje, że św. Antoni błogosławił wodę, dzięki której wierni dostąpili wielu uzdrowień. Zadaniem Szymona było przekonać odpowiednie władze kościelne i zacniejszych mieszkańców okolic o autentyczności objawień, a także skłonić do wypełnienia pragnień Świętego.
Pierwszą kaplicę przy źródle (drewnianą, posadowioną na palach), gdzie święty poświęcił wodę przy chacie Szymona Tkacza, wybudowano niemal równocześnie z nowym, drewnianym kościołem (1671 r.). W latach 1751-54 poddano ją gruntownemu remontowi, niewykluczone że także przebudowie i powiększeniu. W 1821 r. pisano o niej, że miała dookoła galerię. Jej stan w 1824 r. był zły i zakonnicy podjęli próbę remontu. Ostatecznie, staraniem o. Piotra Kołaczkowskiego, ze składek wiernych i przy pomocy materialnej Ordynacji Zamojskiej (drewno z lasów ordynackich), w latach 1827-29 wybudowano nową kaplicę drewnianą, wzorowaną na poprzedniej. Była ona obszerna, posiadała ganki i tak jak poprzednie posadowiono ją na palach. W 1861 r. było w niej ocembrowane źródło oraz ołtarze i zapewne obraz św. Antoniego. Kaplica przetrwała do ob. czasów w niezmienionej postaci. Podczas gruntownego remontu, w latach 80. XX w., drewniane pale zastąpiono betonowymi. W 1987 r. na stawie wokół kaplicy urządzono betonową wysepkę, na której ustawiona została figura św. Antoniego.
Kaplica "na wodzie", po kościele ma największą rangę i jest najczęściej odwiedzana przez pielgrzymów. Pod kaplicą do dziś biją liczne źródła. Wodę ze źródeł wierni zabierają do domów. Przez całe lato kaplica stoi otworem. Z okazji odpustu na św. Antoniego, ale także Bożego Ciała i Zielonych Świątek, odprawiane są tu Msze święte i nabożeństwa.
Janów Lubelski:
Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej Łaskawej, kościół św. Jana Chrzciciela w Janowie Lubelskim, kolegiata – wybudowany w latach 1694–1769 zespół klasztorny należący do zakonu dominikanów znajdujący się w Janowie Lubelskim.
W 1864 roku dominikanie za sprzyjanie powstańcom styczniowym zostali zmuszeni przez władze carskie do opuszczenia kościoła. Z kościołem związany jest – uznany w 1762 roku za cudowny – obraz Matki Bożej Różańcowej.
24 czerwca 2015 roku sanktuarium zostało podniesione do rangi kolegiaty
W dziejach Sanktuarium Matki Bożej Różańcowej Łaskawej dostrzegamy dwa okresy. Dawny, w latach 1660 - 1864, to czas pasterzowania zakonu Dominikanów i współczesny, od roku 1867, po przeniesieniu parafii z pobliskiej Białej, kiedy to opiekę nad sanktuarium przejęli księża diecezjalni. Oba okresy łączy niewątpliwie ponadczasowy kult Matki Bożej w miejscowej świątyni.
Zdjęcia po otwarciu okienka również wygodnie można przeglądać za pomocą strzałek ( w prawo/ w lewo)
{boxplus href="http://picasaweb.google.com/data/feed/base/user/parafiambcz/albumid/6220261911626509473"}
{/boxplus}
Autorem 90 zdjęć jest pan Stanisław Czajka