Św. Jóżef Sebastian Pelczar - Wspomnienie

Św. Jóżef Sebastian Pelczar - biskupWSPOMNIENIE

Dzień 17.01.1842 r - urodził się Józef Sebastian Pelczar w Korczynie k/Krosna n/Wisłokiem,
jako trzecie dziecko Wojciecha i Marii z d. Mięsowicz. Rodzeństwo Józefa to starsi Rozalia
i Jan , i młodsza Katarzyna.

W 1847 r. rozpoczął naukę w miejscowej szkole parafialnej, gdzie wyróżniał się ponadprzeciętnymi
zdolnościami, na co szczególną uwagę zwrócili jego nauczyciele.

Lata 1850 - 1852 - kontynuował naukę w szkole głównej w Rzeszowie, a następnie w słynnym
gimnazjum im. ks. Stanisława Konarskiego.
W 1858 r. - czując w swym sercu powołanie i za namową znajomych kleryków wstąpił do Seminarium
Duchownego w Przemyślu, gdzie w 1860 r. z odznaczeniem zdał egzamin dojrzałości i automatycznie
został przyjęty w poczet kleryków i rozpoczął 4-ro letnie studia teologiczne.

17 i 24 lipca 1864 r. - to dnie otrzymania święceń kapłańskich i prymicji.

Po miesięcznym urlopie - pierwsza służba jako wikariusz w Samborze – parafii liczącej 12 tyś wiernych.

19.XII.1865 r. - udaje się do Rzymu na dalsze studia jako jeden ze stypendystów Kolegium Polskiego w Rzymie.
Po skróconym okresie uczęszczania na wykłady do Collegium Romanum w 1866 r. na uniwersytecie Sapienza
po egzaminach 3 i 10 grudnia uzyskał doktorat z teologii, a z prawa kanonicznego w kwietniu 1868 r.
W tym czasie w miarę możliwości ze wzruszeniem uczestniczył w nabożeństwach z udziałem papieża Piusa IX.

24.04.1868 r. - powrót do Przemyśla.
Nie otrzymawszy ze strony przełożonych żadnej propozycji służby duszpasterskiej, sam poprosił o skierowanie
do pracy w parafii Wojutycze k/Sambora, gdzie przebywał 9 miesięcy.

W pażdzierniku 1869 r. - obejmuje funkcje prefekta w Seminarium Duchownym w Przemyślu.

W latach 1870 - 1871 - w Instytucie Teologicznym prowadzi wykłady z teologii pastoralnej, a następnie już jako
formalny profesor tego przedmiotu.

W latach 1873 - 1877 - jako z-ca profesora wykłada prawo kanoniczne. Był też egzaminatorem prosynodalnym
w konsystorzu biskupim, a pzniej referentem.
Czynił też starania o probostwo, jednak kończyło się to niepowodzeniem.

1872 r. - 3-y miesięczna pielgrzymka do Ziemi Świętej.
Pokłosiem tej pielgrzymki było " Ziemia Święta i Islam " wyd. cz. 1 i 2 - Lwów 1875 r.

Rok 1876 - to czas starania się o objęcie katedry teologii pastoralnej na Uniwersytecie w Krakowie.
Dopiero dzięki poparciom m.in. ówczesnego rektora uniwersytetu Fryderyka Zolla 19 marca 1878 r. cesarz Franciszek
Józef podpisał nominację na profesora historii Kościoła i prawa kanonicznego.

Kwiecień 1877 r. - rozpoczyna się nowy 22 letni rozdział życia i pracy w Krakowie.
Jak zwykle w początkowej fazie bardzo trudny w nowym środowisku. Dawano mu do zrozumienia ,że jest "obcy".
Jednak dzięki poświęceniu się ciężkiej pracy na uniwersytecie zdobył sobie uznanie swoich słuchaczy jak i środowisk krakowskich. W latach 1880/81 pełnił funkcję prorektora, a w 1882/83 rektora Uniwersytetu.
Za jego przyczyną Uniwersytet uzyskał plac pod budowę kliniki i zaczął budowę Collegium Novum.

Był też dziekanem Wydziału Teologicznego i jego prodziekanem, oraz dokonano reorganizacji tego wydziału.
W okresie krakowskim zmarli jego rodzice ojciec w 1877 r., matka w 1889 r.

27.02.1899 r. - za zgodą rządu papież prekonizował go jako tytularnego biskupa Miletopolis i sufragana przemyskiego.

19.03.1899 r. - otrzymuje poświęcenie na biskupa.

19.12.1900 r. - po śmierci bpa Soleckiego zostaje mianowany ordynariuszem diecezji przemyskiej.

13.01.1901 r. - nastąpił ingres.
Ponad 20 letni okres sprawowania rządów biskupa przemyskiego obfitował na polu działalności duszpasterskiej,
społecznej i intelektualnej.

W dniu 19.03.1924 r. - obchodził 25-lecie otrzymania sakry biskupiej.

28.03.1924 r. - zmarł.Znicz

Pochowany w Kaplicy NMP Częstochowskiej kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa.
W 1991 r. jego szczątki przeniesiono do katedry.

Dzięki aprobacie biskupa ordynariusza Franciszka Bardy w latach 1954 - 57 - przeprowadzono proces
informacyjny, jako pierwszy etap procesu beatyfikacyjnego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara.
W 1989 r. w Rzymie ogłoszono dekret o heroiczności cnót biskupa Pelczara.

Niezapomniany dzień dla całego Podkarpacia 2.06.1991 r. - kiedy to papież Jan Paweł II w czasie sprawowanej mszy św.
ogłosił błogosławionym sługę Bożego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara

W 2001 r. siostry Sercanki otrzymały informację o uzdrowieniu dziewczynki z Korczyny za wstawiennictwem błogosławionego biskupa Józefa Sebastiana Pelczara . Fakt ten wzięto za podstawę poczynienia starań o jego kanonizację.

8.11.2001 r. - rozpoczęto proces na poziomie diecezjalnym za pozwoleniem ks. abpa Józefa Michalika.

5.06.2002 r. - ostatnia sesja procesu kanonizacyjnego w archidiecezji przemyskiej, a 10-tego akta przesłano do Rzymu, co dało początek procesu w Kongregacji do Spraw Świętych.

7.03.2003 r. - konsystorz.
Ojciec Święty Jan Paweł II zatwierdził pozytywnie orzeczenia komisji i ustalił datę kanonizacji.

8.05.2003 r. - uroczysta kanonizacja Św. biskupa Józefa Sebastiana Pelczara na placu Św. Piotra przez papieża Jana Pawła II

Wspomnienie Św. Biskupa Józefa Sebastiana Pelczara przypada 19 stycznia

Słowo na dziś

14 kwiecień 2025

EWANGELIA NA CO DZIEŃ
  • Poniedziałek, 14 Kwietnia : Księga Izajasza 42,1-7.
    Tak mówi Pan: «Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zgasi ledwo tlejącego się knotka. On rzeczywiście przyniesie Prawo, Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy». Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą. «Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności».

Rozważania

14 kwiecień 2025

Bezpłatna elektroniczna prenumerata Czytań dostępna jest pod adresem: https://mateusz.pl/czytania/prenumerata/
  • Czytania na poniedziałek, 14 kwietnia 2025

    Poniedziałek Wielkiego Tygodnia

    (Iz 42,1-7)

    To mówi Pan: Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie. Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo. Nie będzie wołał ni podnosił głosu, nie da słyszeć krzyku swego na dworze. Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku. On niezachwianie przyniesie Prawo. Nie zniechęci się ani nie załamie, aż utrwali Prawo na ziemi, a Jego pouczenia wyczekują wyspy. Tak mówi Pan Bóg, który stworzył i rozpiął niebo, rozpostarł ziemię wraz z jej plonami, dał ludziom na niej dech ożywczy i tchnienie tym, co po niej chodzą. Ja, Pan, powołałem Cię słusznie, ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów, abyś otworzył oczy niewidomym, ażebyś z zamknięcia wypuścił jeńców, z więzienia tych, co mieszkają w ciemności.

    (Ps 27,1-3.13-14)

    REFREN: Pan moim światłem i zbawieniem moim

    Pan moim światłem i zbawieniem moim,
    kogo miałbym się lękać?
    Pan obrońcą mego życia,
    przed kim miałbym czuć trwogę?

    Gdy mnie osaczają złoczyńcy,
    którzy chcą mnie pożreć,
    oni sami, moi wrogowie i nieprzyjaciele
    chwieją się i padają.

    Nawet gdy wrogowie staną przeciw mnie obozem,
    moje serce nie poczuje strachu.
    Choćby napadnięto mnie zbrojnie,
    nawet wtedy zachowam swą ufność.

    Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
    w krainie żyjących.
    Oczekuj Pana, bądź mężny,
    nabierz odwagi i oczekuj Pana.

    Aklamacja

    Witaj nasz Królu i Zbawicielu, Ty sam zlitowałeś się nad grzesznymi.

    (J 12,1-11)

    Na sześć dni przed Paschą Jezus przybył do Betanii, gdzie mieszkał Łazarz, którego Jezus wskrzesił z martwych. Urządzono tam dla Niego ucztę. Marta posługiwała, a Łazarz był jednym z zasiadających z Nim przy stole. Maria zaś wzięła funt szlachetnego i drogocennego olejku nardowego i namaściła Jezusowi nogi, a włosami swymi je otarła. A dom napełnił się wonią olejku. Na to rzekł Judasz Iskariota, jeden z uczniów Jego, ten, który miał Go wydać: Czemu to nie sprzedano tego olejku za trzysta denarów i nie rozdano ich ubogim? Powiedział zaś to nie dlatego, jakoby dbał o biednych, ale ponieważ był złodziejem, i mając trzos wykradał to, co składano. Na to Jezus powiedział: Zostaw ją! Przechowała to, aby Mnie namaścić na dzień mojego pogrzebu. Bo ubogich zawsze macie u siebie, ale Mnie nie zawsze macie. Wielki tłum żydów dowiedział się, że tam jest; a przybyli nie tylko ze względu na Jezusa, ale także by ujrzeć Łazarza, którego wskrzesił z martwych. Arcykapłani zatem postanowili stracić również Łazarza, Gdyż wielu z jego powodu odłączyło się od żydów i uwierzyło w Jezusa.

Refleksje

14 kwiecień 2025

Radio VIA - Posłuchaj

Radio VIA Posłuchaj klikając w symbol Play
Lub kliknij logo radia (nowe okienko)
 radio icon100

Szukaj na stronie

Losowe zdjęcie

Brak grafik