Znaki Mesjańskie i cuda Chrystusa to horyzont zbawczy Syna CzłowieczegoCzytania z księgi Izajasza w rodziale 35 mówią przede wszystkim o spełnieniu się proroctw odnoszących się do Mesjasza. Klamrą duchową można powiedzieć – związane jest pierwsze i trzecie czytanie (czyli Ewangelia). W pierwszym czytaniu (Iz 35,4-7a) Izajasz mówi małodusznym:
Nie bójcie się! Oto Bóg, oto pomsta; przychodzi Boża odpłata. Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą. Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń…
Ponad 700 lat upłynęło od chwili wygłoszenia tego proroka Izajasza do nadejścia Chrystusa. W dzisiejszej Ewangelii (Mk 7,31-37) przyszedł nad Jezioro Galilejskie, gdzie przyprowadzono do Niego głuchoniemego. Wziął go osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: Effatha, to znaczy: Otwórz się! I został ów człowiek uzdrowiony.
Nie znaczy to jednak wcale, że od tego czasu wszyscy głusi, ślepi i chromi zostaną uzdrowieni, że wszystko zostanie naprawione, bo na to przyjdzie dopiero czas. Ale to był znak, że przyszedł Ten, który był oczekiwany, który ma władzę nad duchem i nad ciałem; nad materią, nad czasem, nad wszystkim, co zostało stworzone. Te znaki według myśli Bożej i zamiaru Bożego dla świadectwa, będą się odtąd powtarzać przez świętych Pańskich.
Natomiast o tym, co należy do nas, do czego jesteśmy wszyscy zdolni, mówi drugie czytanie z Listu św. Jakuba Apostoła (Jk 2,1- 5), który upomina, byśmy nie mieli względu na osoby. Daje przykład: Gdyby przyszedł na wasze zgromadzenie człowiek przystrojony w złote pierścienie i bogatą szatę i przybył także człowiek ubogi w zabrudzonej szacie, a wy spojrzycie na bogato odzianego i powiecie: Usiądź na zaszczytnym miejscu, do ubogiego zaś powiecie: Stań sobie tam albo usiądź u podnóżka mojego, to tak czyniąc stalibyście się sędziami przewrotnymi. Ubogi nie znaczy wcale mniej niż bogaty, a nawet odwrotnie – Bóg wybrał ubogich tego świata na bogatych w wierze oraz na dziedziców królestwa przyobiecanego tym, którzy Go miłują.
Jest wielką hańbą dla ludzi, jeśli wyznają Chrystusa, a nie trzymają się sprawiedliwości, lecz wyróżniają bogatych, możnych, władców tego świata, lekceważąc ubogich, chorych, opuszczonych.
Bóg nie ma względu na osoby przez świat uznane, bo właśnie to uznanie ich przekreśla.
