"Smutek potrafi się zatroszczyć sam o siebie, lecz, by naprawdę się cieszyć…

Trzeba mieć kogoś, z kim się można podzielić radością."

Czy będzie to ten Ktoś, na kogo czekamy ? JEZUS...

... czy ciagle prezent, jedzenie i śnieg ?

Adwent przypomina nam że nasze życie to oczekiwanie na Jezusa w chwale i na końcu naszych dni: choć współczesny człowiek mówi w wypadku swoich ostatnich dni – śmierci ciągle i coraz częściej zapatrzony tylko w ten materialny świat: o zaskoczeniu, o dramacie; a drugie czytanie zawiera dziś coś co czyta się właśnie jako modlitwę na pogrzebie: niech Bóg który rozpoczął dobre dzieło sam dokończy na końcu ludzkich dni.

Adwent czas oczekiwania. Adwent czas budowania. Słyszymy wokół: Polska w budowie. Polska na zakupach. Gorące promocje!!! Choć i przebija się, stąd smutek przed i na święta: Polska w kryzysie. Bo dziś i w ogóle jest się z czego cieszyć. A może radować? Adwent to dzisiaj dla wielu czas tylko biegania i czas kupowania. Taki / Jaki jest nasz patent na szczęśliwe święta? Czy można takie dobre święta mieć? Mówi ojciec do małego dziecka tłumacząc, po co ludziom Adwent: Aby zlądował helikopter ile ludzie muszą zrobić mu wolnego miejsca a co dopiero w sercu, aby miał miejsce wylądować Bóg? Coś w tym jest. Bo i dzisiaj propozycja Jana Chrzciciela wydaje się aktualna i jednocześnie jakaś dziwna, bo mamy wyjść na pustynię, stworzyć Bogu miejsce i sposobność, by Go usłyszeć i poznać, wyrównać ścieżki, zakopać doły, ale nie te materialne, ale zwłaszcza te duchowe, psychiczne, ludzkiego życia i ludzkich relacji. Co wyrazi ten nasz polski opłatek. By mógł zagościć i zamieszkać Bóg. Stworzyć przestrzeń, posprzątać w sobie i wokół siebie, odbudować i poprawić. Nie na chwilę dla święta, ale na nowo w życiu. Aby w święta i po świętach nie zasmucić się w obliczu ludzkiej beznadziei, w obliczu może własnej samotności bądź w kryzysie objawiającymi się może słabszymi w dodatkach świętami. A?? Czy będzie śnieg? … Nie zmęczyć się czymś co wydawać się miało celem i szczęściem. Dziś I czytanie mówi o smutku wynikającym z wielkiej odległości od Boga i tęsknocie za nim, co ma być radością. O smutku ludu, zmęczeniu życiem…. spójrzmy na nas, na nasze pragnienia, na poczucie tego naszego życia: jest radość? szczęście?
Bo dziś dużo tego, akurat przed czym Adwent przestrzega w modlitwie Kolekty:

Wszechmogący i miłosierny Boże, spraw, aby troski doczesne nie przeszkadzały nam w dążeniu na spotkanie z Twoim Synem, lecz niech nadprzyrodzona mądrość kształtuje nasze czyny i doprowadzi nas do zjednoczenia z Chrystusem.

Jakie przygotowania - Takie święta. Bo dziś dodatki stały się celem samym w sobie, a nawet często zmęczeni jesteśmy świętami i rozczarowani, bo zachowanie na święta bliskich znamy, scenariusz spotkań rodzinnych znamy (i czasem już nie lubimy), bo prezenty znamy – sobie takich na siłę zażyczyliśmy, by się czymś nie rozczarować i ktoś nas na święta nie zawiódł a mieć ten wymarzony własną ambicją/potrzebą niż czyjąś miarą miłości; no tak kolędy w sklepach dawno już śpiewamy – słyszymy, sięgając po półkach za tym czy owym, może posprzątamy mieszkanie ale czy jeszcze zrobimy coś dla naszej duszy? Bo serca? Serca… nie mają być ociężałe (to było już – I Niedziela Adwentu) i nic nie powinno nam przeszkadzać w dążeniu mądrym do Boga, a tu fajerwerski świąteczne stały się celem samym w sobie (a jaki krzyk, jak ktoś mówi, że nie najważniejsza sprawa w Adwencie to zakupy, nie najważniejsza co nie oznacza że niepotrzebna! Prezent też wyraża miłość, a Święta i radość wiadomo trzeba wyzwolić, ale z BOGIEM w sercu)  Czy tyle czasu co na stanie w kolejce w sklepie możemy stanąć przed konfesjonałem? Tyle determinacji wykazać w religijności? Czyszcząc okna wyczyścić serce? tamto zrobić i tego nie zaniedbać? By ktoś się nami nie rozczarował…

Mamy budować drogę do Boga i innych ludzi. Jak? Potrzeba ducha postawić nad ciało. Serce ponad prezenty. Modlitwa ponad jedzeniem. Autentyczne pojednanie ponad pustymi gestami i życzeniami. To ważne. Ale coś jest ważniejsze. Dotknięcie Boga. Może w naszych czasach, gdy kolorowo, fajerwerkowo, syto może być przez cały rok. Może kiedy święta już są kolorowe i niewiele nowego da się dla klimatu wymyśleć, pomyśleć wreszcie o Bogu. Bo czy BOŻE NARODZENIE może być bez BOGA I JEGO NARODZENIA.

Żydzi przygotowywani byli 1800 lat do przyjścia Jezusa i większość minęła jak nadszedł. I wielu z chrześcijan niby już się przygotowuje, bo wszędzie krasnale na sterydach a jednak okazuje się, że samego BOGA się ciągle mija i alergicznie omija. Wstydzi tego, że to wymyślił sobie Bóg, bo przyszedł. A my mamy tę odwagę, by wyznać miłość i wiarę (w Roku Wiary) do Boga? I jeszcze ile potrzebujemy czasu na tę gotowość serca – WIARĘ, bo w tym Adwencie to akurat (na czasie) w świecie straszą końcem świata? I biją pianę… a jakoś dziwnie to Kościół uspokaja…

W świecie dzisiejszym zmęczonym sobą, rujnującym drogę do Boga na co dzień w mentalności i przepisach etycznych a także coraz częściej na samo Boże Narodzenie (nawet w dekoracjach), bo coraz mniej Boga w Bożym Narodzeniu jak i w innych produktach współczesności (coś w tym jest hmm coraz mniej mleka w mleku), coraz więcej wstydu wobec tego co w zimowe święta robi Bóg, gdzie wstydzą się go politycy i artyści (niektórzy) i ….. może gdzieś czasem i my, może coraz więcej smutku i zagubienia, bo coraz więcej tych co mówią: ja na nikogo nie czekam i na nic nie liczę.

A może teraz jest dobry moment, by wreszcie przeżyć święta z Bogiem i dla Boga a nie tylko dla tradycji i klimatu? Kiedyś brakowało opakowania a była treść, może dziś w czasach ładnych opakowań znaleźć powtórnie wartość treści?! BÓG! Świat tęskni za szczęściem. Miłością. Bogiem. Widać to w święta. Znowu na chwilę (prawie wszędzie) zwycięży coś, o czym mówi Bóg w Adwencie i na Adwent, a co ma być przez cały rok. Wszyscy tego chcą, ale nie za bardzo chcą zacząć od siebie. A mamy zacząć wszyscy (spójrz 2 czytanie niedzielne). Za chwilę pojawi się klimacik. A Bóg jest jeszcze wliczony jako ten cenny w ramach prezentu? Który chcemy otrzymać? Bo jak zatem wygląda twój patent na szczęśliwe święta? I na co czekamy, by mieć tę radość i szczęście? Na liście zaproszonych gości jest Jezus a na liście prezentów czyste serce? Bo co nam ma dać szczęście i radość na dłużej? Smutek zatroszczy się sam o siebie a co będzie Twoim źródłem radości w te święta patrząc na sposób przygotowań?

Modlitwa po Komunii św. mówi: Mamy dobrze używać rzeczy przemijających a miłować wieczne… a nie miłować przemijające a używać dla zabawy wiecznych. Może stąd czasem brakuje autentycznej radości w święta? Ale dla wielu wystarczy śnieg i zapach choinki. Gdzie? To było na pustyni??? Św. Jan Chrzciciel? A nie chodzi w te Święta o czerwonego Mikołaja z Laponii?

(materiały zaczerpnięto z: http://judagdynia.pl/2012/12/10/masz-patent-na-szczesliwe-swieta-2-niedziela-adwentu/ )