Duch Święty Kim jest?

Drukuj

alt

Pan jest mocą moją i tarczą moją. W Nim zaufało serce moje i doznałem pomocy, Psalm 28,7

Kim jest Duch Święty?

W Biblii jest tyle symbolicznych wyobrażeń Ducha Świętego, że można zagubić Jego osobowy charakter. Duch Święty kojarzy nam się przecież z gołębicą, która zstąpiła na Jezusa w dniu chrztu nad Jordanem i podczas Przemienienia na Górze Tabor. Kojarzy nam się z wiatrem, bo wieje jak wiatr, nie wiadomo skąd i nie wiadomo dokąd.

Przedstawiany jest w postaci płomieni ognia, bo w taki symboliczny sposób zstąpił na Apostołów i Maryję w dniu Pięćdziesiątnicy. Duch jest tchnieniem, bo wiele razy możemy przeczytać, że Bóg tchnął Ducha. Od czasu bierzmowania wiemy, że Duch Święty przychodzi do nas w znaku świętego oleju i dlatego na znak Jego przyjścia do nas biskup namaścił nam czoło świętym krzyżmem. Kiedy zestawi się te symbole z prawdą o Bogu Ojcu, którego kojarzymy z postacią siwego starszego mężczyzny lub z postacią Jezusa, którego znamy z tysięcy ludzkich wyobrażeń, to rzeczywiście można odnieść wrażenie, że Duch Święty ma bardzo mało cech osobowych.
Tymczasem w najważniejszych zapowiedziach nadejścia Ducha Świętego sam Jezus mówi o Nim w sposób wyjątkowo osobowy. W Ewangelii wg św. Jana, w pożegnalnej mowie Jezusa Duch Święty nie jest zapowiadany jako gołąbek, wiatr, ogień czy olej, ale jako Ktoś, jako osoba, która przyjdzie w imieniu Ojca i Syna. Jezus mówi, że pożyteczne jest Jego odejście, bo dzięki temu przyjdzie Duch Święty. Ten Duch to będzie Duch Prawdy (por. J 14, 17), Paraklet - inaczej: obrońca, pomoc, pocieszyciel, asystent, adwokat, doradca, pośrednik, ten, kto zachęca i rzuca przynaglające wezwania. Greckie słowo „Paraklet” chociaż ma tak dużo znaczeń, zawsze odnosi się do osoby. O ile greckie słowo „pneuma” występuje w rodzaju nijakim, to tekst zapowiadający Parakleta mówi o Nim w rodzaju męskim. Jezus nie mówi więc o przyjściu Ducha Świętego jako jakiejś siły, energii, rzeczy czy zjawiska, ale wyraźnie zapowiada przyjście od Boga Osoby, samego Boga - Ducha Świętego. W tej Jezusowej zapowiedzi nie tylko sam rodzaj wskazuje na osobowy charakter Ducha Świętego, ale również wszelkie zadania, jakie Jezus przypisuje Duchowi Świętemu. Według Jezusa, Ten, który ma przyjść, Duch Święty, będzie działał w sposób wyraźnie osobowy. On słucha (por. J 16, 13), uczy (por. J 14, 26), przypomina (por. J 14, 26), oznajmia (por. J 16, 13), mówi (por. J 16, 13), uwielbia (por. J 16, 14), prowadzi do całej prawdy (por. J 16, 13), świadczy (por. J 15, 26), przekonuje o grzechu (por. J 16, 8). Wszystkie te czynności może wykonywać tylko osoba, nie są one działaniami jakiejś tajemniczej energii.
Ważne jest, abyśmy z wiarą wyznawali, że Duch Święty jest Osobą Boską, bo to zmienia naszą relację do Niego i sposób naszej modlitwy do Ducha Świętego i w Duchu Świętym. Jeśli Duch Święty jest Osobą, to możemy z Nim rozmawiać i troszczyć się o miłość i przyjaźń z Nim, bo kochać i przyjaźnić można się tylko z osobą, a nie z energią.